Ο Μίκης και η Χαλκιδική
Ο Μίκης και η Χαλκιδική
Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Ένας μεγάλος Έλληνας, ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης εδώ και λίγες μέρες δεν βρίσκεται κοντά μας. Όλοι θα τον θυμόμαστε για τα τραγούδια που μας χάρισε αλλά και την ελπίδα που μας έδωσε. Έφυγε λοιπόν ο Μίκης, ο δικός μας Μίκης. Εμείς οι κάτω των σαράντα μεγαλώσαμε με τις μελωδίες του.
Ο Μίκης ήταν ένα σχολείο. Μας έμαθε πως γκρεμίζονται τα πολιτικά τείχη. Μας έμαθε την πραγματική δημοκρατία. Μας έμαθε να κρατάμε ψηλά την ιδεολογία μας αλλά ταυτόχρονα να ακούμε, να συνομιλούμε, να σεβόμαστε και να συνεργαζόμαστε με τους αντίθετους. Αυτός ήταν ο Μίκης!!!
Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως είχε άρρηκτες σχέσεις με την Χαλκιδική, Όχι μόνο γιατί ήρθε κάποιες φορές ως τουρίστας να γευτεί τις ομορφιές και το φρέσκο ψάρι, αλλά και για το ότι την επισκέφτηκε και για πολιτικούς λόγους. Είχε επισκεφτεί τον Πολύγυρο ως επικεφαλής της Νεολαίας Λαμπράκη για να συναντήσει φίλους του, συντρόφους του. Σε δύσκολες και μαύρες εποχές. Άλλωστε η Χαλκιδική είχε πάντα αντιθέσεις με τα πολιτικά πάθη. Ήταν η Χαλκιδική των αντιθέσεων. Των δεξιών και των αριστερών. Των μπλε και των πρασίνων. Των μαύρων και των άσπρων.
Το 1958 η ΕΔΑ φτάνει πολύ κοντά στην ΕΡΕ στην Χαλκιδική. Ήταν οι εκλογές που η Αριστερά για πρώτη φορά έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Η Χαλκιδική είχε δώσει το δικό της στιγμα. Στην συνέχεια ήρθε η δολοφονία του γελαστού παιδιού, του Γρηγόρη Λαμπράκη και να σου ο Μίκης ηγήθηκε της νεολαίας.
Η Μίκης Θεοδωράκης λοιπόν οργάνωσε την λέσχη Λαμπράκηδων και στον Πολύγυρο και μάλιστα ήταν πολύ ενεργός. Ο ίδιος το 1964 ως Βουλευτής της ΕΔΑ, συνεργαζόμενος ως επικεφαλής των Λαμπράκηδων, βρέθηκε στον Πολύγυρο ώστε να οργανώσει νέο ξεκίνημα και νέους αγώνες για την δημοκρατία. Εκεί λοιπόν είδε πάρα πολλούς φίλους του.
Η Δικτατορία έπιασε τρία χρόνια μετά έπιασε τους πολιτικούς μας με τις πυτζάμες. Συνέλαβαν όλο το πολιτικό προσωπικό μαζί και τον Μίκη. Στην συνέχεια έφυγε για την Γαλλία και επέστρεψε λίγο πριν την Μεταπολίτευση με το γνωστό σύνθημα Καραμανλής ή τανκς.
Η μοίρα τον έφερε ξανά στην Χαλκιδική το 1982 σε μια μοναδική και ανεπανάληπτη συναυλία παρουσία 15.000 όρθιων και καθήμενων στο γήπεδο της Ορμύλιας!!! Ο ίδιος γνώρισε την αποθέωση τονίζοντας ότι ένιωσε τα ίδια συναισθήματα σαν και αυτά το Φθινόπωρο του 1974 στην πρώτη μεγάλη συναυλία μετά την πτώση της Χούντας.
Το 1989 συνεργάζεται με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μάλιστα έγινε και Υπουργός. Μετά από αυτό το πείραμα δήλωσε για να χτυπήσεις την Δεξιά πρέπει να μπεις μέσα της, θυμίζοντας τον Δούρειο ίππο. Η τελευταία του επίσημη επίσκεψη στην Χαλκιδική ήταν το 1997 όπου και συμμετείχε στο φεστιβάλ της Κασσάνδρας στην Σίβηρη όπου και εκεί τον τίμησαν 6.000 άνθρωποι.
