Στέλιος Ανατολίτης: Αν νομίζει κάποιος ότι θα γίνει σταρ του Χόλιγουντ από το stand up καλύτερα να δοκιμάσει κάτι άλλο
Μέσα σε έναν πακτωλό από podcasts που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο, ο Στέλιος Ανατολίτης μπορεί να καυχηθεί ότι το δικό του podcast γίνεται παράσταση, την οποία ανεβάζει μάλιστα στη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος για τη «Μαρμελάδα Φράουλα», την οποία ο γνωστός κωμικός ετοιμάζεται να «σερβίρει» στο κοινό, συνδυάζοντας χιούμορ και τροφή για σκέψη, παρέα με μερικούς ακόμη stand up κωμικούς της πόλης μας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΛΙΝΑ ΤΟΥΚΟΥΣΜΠΑΛΙΔΟΥ
Λίγο πριν την παράσταση ο Στέλιος Ανατολίτης μίλησε στο ThessToday.gr για την κωμωδία στις μέρες μας, για το YouTube, για την απόφαση να φύγει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, καθώς και για τα επόμενά του σχέδια.
Πώς πήρες την απόφαση να μεταφέρεις στη σκηνή ένα podcast σε stand up παράσταση; Τι θα δει το κοινό το Σάββατο;
Ήταν μια σχετικά εύκολη απόφαση καθώς άκουγα για χρόνια podcasts και αρκετά από τα αγαπημένα μου έκαναν live επεισόδια τα οποία ήταν αρκετά πιο διασκεδαστικά από αυτά στο στούντιο χωρίς ποτέ όμως να μπαίνω ως ακροατής σε διαδικασία σύγκρισης. Τύπου στούντιο εναντίον ζωντανής ηχογράφησης. Το καθένα είχε τη χάρη του.
Όταν μίλησα με χώρους που είχαν την τεχνική υποδομή να ηχογραφήσουν, μας φάνηκε αυτόματο με τον Χάρη Νταρζάνο να το δοκιμάσουμε.
Το κοινό θα δει τέσσερις κωμικούς, εμένα, τον Χάρη Νταρζάνο, τον Giuseppe Vieri και τον Βασίλη Κατέρη να παίζουν μια ώρα stand up κείμενα και μετά άλλη μια ώρα σουρεαλιστικής και διαδραστικής συζήτησης που μόνο η Μαρμελάδα Φράουλα μπορεί να προσφέρει.
“Δεν ακολουθώ τα trends, δεν έχω ακριβές παραγωγές, δεν κάνω τίποτα «σωστά»”
Ασχολείσαι ενεργά με το YouTube. Ποια είναι η εικόνα της πλατφόρμας σήμερα για τους δημιουργούς βίντεο;
Το YouTube και όλα αυτά τα σοσιαμύδια είναι μέσα που αναδεικνύουν το niche, το μοναδικό, το ιδιαίτερο. Το κανάλι σου επιτρέπεται να κάνει μόνο ένα πράγμα και πρέπει να το κάνει καλά, αλλιώς ο αλγόριθμος μπερδεύεται. Εγώ χρησιμοποιώ το κανάλι μου στο YouTube ως ένα μέσο αποθήκευσης δημιουργικών σκέψεων και πραγμάτων. Δεν ακολουθώ τα trends, δεν έχω ακριβές παραγωγές, δεν κάνω τίποτα «σωστά». Φουλ αναρχία στους αλγόριθμους!
Χρήματα μηδέν, περίπου 50 ευρώ το μήνα, λογοκρισία καμία αν δεν βάλεις διαφημίσεις πέρα από τα γνωστά (βία, ρατσισμός, ομοφοβία, πρόκληση επίθεσης κλπ). Αν βάλεις διαφημίσεις συμπληρώνεις μια λίστα εδώ και χρόνια που σου λέει αν μπορείς να έχεις διαφημίσεις ή όχι.
Ο αλγόριθμος εντάξει, δεν ξέρω τι κάνει, βλέπω πάντως ότι από τους 32.500 συνδρομητές ειδοποιεί τους 8.000 ότι έχω βγάλει βίντεο. Απλώς, και δεν ξέρω αν προκαλεί έκπληξη αυτό, αν κάτι συμφέρει ένα μεγαθήριο όπως η YouTube δεν είναι απαραίτητο ότι συμφέρει κι εμένα.
Δεν διστάζεις πολλές φορές να μιλήσεις για θέματα που κάνουν «τζιζ», να αναφερθείς στην ψυχική ασθένεια, να ασκήσεις αυστηρή κριτική σε διάσημα πρόσωπα. Σου έχει στοιχίσει αυτό; Είναι δύσκολη διαδικασία για σένα;
Θα ξεκινήσω από το τέλος λέγοντας πως όχι, δεν είναι μια δύσκολη διαδικασία για μένα, ήταν μια ώριμη απόφαση. Αυτά τα πράγματα είναι μέρη της ζωής μου που μου έχουν χαρίσει και καλές και άσχημες στιγμές. Η ουσία είναι αν μπορούν να βγάλουν γέλιο. Κάποιες φορές το καταφέρνω, κάποιες όχι. Πιο δύσκολη είναι η διαδικασία της αποκωδικοποίησης και εκλαΐκευσης που χρειάζονται αυτά τα θέματα ώστε να αποκτήσουμε μια κοινή βάση με το κοινό παρά η απόφαση να μιλήσω γι’ αυτά.
Τωρα όσο για το αν μου έχει στοιχίσει αυτό, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω. Μπορεί να μου έχει στοιχίσει με τρόπους που δεν τους αντιλαμβάνομαι, όπως για παράδειγμα να μην με πλησιάσει εύκολα ένας χορηγός που δεν συμφωνεί με τις απόψεις μου. Αυτό δεν θα το μάθω και ποτέ. Ή να με έχουν σκεφτεί σε μια παραγωγή και να θεωρήσουν πως θα κάνω κακό ως πρόσωπο. Δεν ξέρω. Προτιμώ να σκέφτομαι την ειλικρινή σχέση που θεωρώ ότι έχω με το κοινό παρά τις «χαμένες ευκαιρίες». Θέλω να ζω στο πραγματικό παρόν κι όχι σε ένα υποθετικό παράλληλο μέλλον.
Τι προβλήματα αντιμετωπίζει ένας κωμικός στην Ελλάδα σήμερα;
Αυτά που αντιμετωπίζει κάθε επάγγελμα και αυτά που αντιμετωπίζει κάθε καλλιτέχνης. Όλα είναι πανάκριβα και οι μισθοί χαμηλοί κι η χώρα δεν έχει σαφή πορεία προς το μέλλον. Τι άλλο να θελήσει κανείς;
Ποιο είναι το μέλλον για την τέχνη γενικότερα στη χώρα μας;
Δεν γνωρίζω καθόλου. Στην πανδημία μέσα έπεσαν αρκετά οι μάσκες και φάνηκε πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τον καλλιτεχνικό κόσμο. Φάνηκε όμως πώς μας αντιμετωπίζει ο ίδιος ο κόσμος που μας στήριξε με ένα κύμα αλληλεγγύης πρωτοφανές, πρώτη φορά ίσως ακούστηκαν σε μέσα πανελλαδικής εμβέλειας τα προβλήματα του καλλιτεχνικού χώρου και για πρώτη φορά ο κόσμος εξέφρασε δυνατά και χωρίς ντροπή την ανάγκη του για τέχνη.
Άρα μιας και η τέχνη μας απευθύνεται στον κόσμο κι όχι στις κυβερνήσεις, νομίζω ότι αισιοδοξώ.
Ήταν κίνηση επιβίωσης να αφήσω τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα
Τι θα συμβούλευες νεότερους από σένα που θέλουν να ασχοληθούν με την κωμωδία;
Να ξεχάσουν οποιοδήποτε ματαιόδοξο κίνητρο και να ξέρουν ότι όπως όλα, η κωμωδία είναι κάτι που θέλει άπειρη δουλειά, το κεφάλι κάτω που λέμε, για πολλά χρόνια, με ελάχιστες πρακτικές απολαβές κι όλη αυτή η δουλειά μπορεί και να μην αποδώσει στο τέλος. Με λίγα λόγια, αν το γουστάρεις δοκίμασέ το, αν νομίζεις ότι θα γίνεις σταρ του Χόλυγουντ μέσα από το stand up, μάλλον θα ήταν καλύτερο να δοκιμάσεις κάτι άλλο.
Η επιλογή να αφήσεις τη Θεσσαλονίκη και να ζήσεις στην Αθήνα πώς προέκυψε; Ήταν δύσκολο βήμα;
Όχι, ήταν μια κίνηση επιβίωσης και έπρεπε να γίνει αν ήθελα να συνεχίσω παρακάτω με την κωμωδία. Η Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να μου προσφέρει κάτι παραπάνω κι ένιωθα να βαλτώνω επαγγελματικά μέρα με τη μέρα. Ευτυχώς οι συνάδελφοι ήταν άκρως δημιουργικοί άνθρωποι και δεν ξεμέναμε ποτέ από ενδιαφέροντα αλλά όταν μπαίνει η επιβίωση στη μέση, αυτό δυστυχώς δεν αρκεί.
Να περιμένουμε κι άλλες παραστάσεις για το καλοκαίρι;
Έχω Κύπρο 17 με 20 Ιουνίου και μετά ένα χάος, δεν ξέρω τι θα κάνω. Ίσως ξανανεβάσω τις «Μάχες με Νεράιδες» σε μια νέα έκδοση, έτσι για το καλό. Ίσως κάνω κάποιο work in progress.
Ετοιμάζεις κάποιο καινούριο project;
Μόλις κυκλοφόρησα το ψηφιακό άλμπουμ της δεύτερής μου σόλο παράστασης με τίτλο «Χάπι» στο Bandcamp και είναι διαθέσιμο προς αγορά. Έχει και κάποια επιπλέον πράγματα όπως κυκλοφορία σε κασέτα, έτσι για το vintage και ένα βιβλίο-οδηγό της παράστασης. Ετοιμάζω κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα στο κομμάτι του merch. Η Μαρμελάδα Φράουλα έχει κάποιες live ηχογραφήσεις και σιγά σιγά γράφω το τρίτο μου σόλο που θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο στο Θέατρο Χυτήριο αν όλα πάνε καλά.
Δυστυχώς το τρίτο βιβλίο θα αργήσει λίγο αλλά μπορείτε να ψηφίσετε το δεύτερο στα βραβεία Public μέχρι τις 29 Μαΐου.
Ο Στέλιος Ανατολίτης θα ανεβάσει την παράσταση Μαρμελάδα Φράουλα στο θέατρο Σοφούλη το Σάββατο 14 Μαΐου.
