«Μίλα μου» και λόγος καρδιάς – μια συζήτηση με την Αναστασία Κάρτζια για τα παιδιά που μαθαίνουν αλλιώς

 «Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι τεμπέλικα — μαθαίνουν απλώς με έναν διαφορετικό τρόπο»

Της  Αναστασίας  Δεκάκη

Η λογοπαθολόγος – λογοθεραπεύτρια Αναστασία Κάρτζια μιλά στη ραδιοφωνική εκπομπή «Καλημέρα Χαλκιδική» για τις μαθησιακές δυσκολίες, τη δυσλεξία, τον ρόλο των γονιών και τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης.

Στην εκπομπή «Καλημέρα Χαλκιδική» του Ράδιο Σταρ, με την Αναστασία Δεκάκη και την Κορίνα Ζολα, φιλοξενήθηκε η λογοπαθολόγος – λογοθεραπεύτρια Αναστασία Κάρτζια από το Κέντρο Λογοθεραπείας “Μίλα μου” στα Νέα Μουδανιά.
Η συζήτηση, που κύλησε σε ζεστό και ανθρώπινο κλίμα, αφορούσε τις μαθησιακές δυσκολίες, τη δυσλεξία, αλλά και την ευρύτερη στάση που οφείλουμε όλοι —γονείς, εκπαιδευτικοί και κοινωνία— να κρατάμε απέναντι στα παιδιά που δυσκολεύονται.

Πότε πρέπει να ανησυχήσει ο γονιός

«Περίπου στην νηπιακή ηλικία, από τα 4 έως τα 6, πρέπει οι γονείς να έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές», τόνισε η κ. Κάρτζια, εξηγώντας ότι η καθυστέρηση στην ομιλία είναι συχνά το πρώτο σημάδι που μπορεί να προμηνύει μια μελλοντική μαθησιακή δυσκολία.
Αν το παιδί δεν επικοινωνεί καθαρά, αν δυσκολεύεται να εκφραστεί ή να αρθρώσει σωστά, είναι σημαντικό να ζητηθεί η γνώμη ειδικού. «Η πρώιμη παρέμβαση είναι το κλειδί. Όσο νωρίτερα παρέμβουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να προλάβουμε και να περιορίσουμε το πρόβλημα», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Δυσλεξία: Μια παρεξηγημένη έννοια

Η κ. Κάρτζια ξεκαθάρισε τη διαφορά ανάμεσα στη δυσλεξία και τις γενικότερες μαθησιακές δυσκολίες:
«Η δυσλεξία αφορά αποκλειστικά τον γραπτό λόγο — δηλαδή την ανάγνωση, τη γραφή και την ορθογραφία. Είναι διαφορετικό από άλλες μορφές μαθησιακών δυσκολιών που σχετίζονται με το νοητικό δυναμικό του παιδιού.»

Σύμφωνα με την ίδια, σημάδια όπως παραλείψεις γραμμάτων, λάθη στους τόνους, δυσκολία στον συλλαβισμό ή κακή χρήση του μολυβιού μπορεί να αποτελούν ενδείξεις δυσλεξίας. «Είναι το πιο χτυπητό σημάδι — κι αν δεν εντοπιστεί νωρίς, ακολουθεί το παιδί και στις επόμενες βαθμίδες εκπαίδευσης», είπε.

«Αυτά τα παιδιά κοπιάζουν στο δεκαπλάσιο»

Η κ. Κάρτζια δεν έκρυψε τη συγκίνησή της όταν μίλησε για τη στάση της κοινωνίας απέναντι στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες:
«Είναι τα πιο αδικημένα παιδιά. Κοπιάζουν στο δεκαπλάσιο απ’ ό,τι τα υπόλοιπα, κι όμως συχνά τα χαρακτηρίζουμε ‘τεμπέλικα’. Δεν είναι έτσι. Απλώς μαθαίνουν με έναν διαφορετικό τρόπο».

Τόνισε επίσης τη σημασία της ενθάρρυνσης και της αυτοπεποίθησης: «Αυτά τα παιδιά χρειάζονται ενίσχυση, χρειάζονται ένα ‘δεκανίκι’ δίπλα τους — κάποιον που θα τα βοηθήσει να πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν».

Η εκπαίδευση και το κράτος: «Δεν υπάρχει συνεργασία»

Απαντώντας σε ερώτηση για το αν υπάρχει συνεργασία μεταξύ ειδικών και σχολείων, η απάντηση της κ. Κάρτζια ήταν απογοητευτική:
«Δυστυχώς δεν υπάρχει συνεργασία. Δεν μας καλούν στα σχολεία, δεν μας επιτρέπεται να παρέμβουμε, ούτε να ενημερώσουμε. Είναι θέμα νομοθεσίας — δεν ξέρω γιατί. Κι όμως, εμείς προσφερόμαστε να βοηθήσουμε δωρεάν».

Η ίδια έκανε λόγο για την ανάγκη μιας διεπιστημονικής ομάδας στα σχολεία, με παρουσία λογοθεραπευτών, ψυχολόγων και νοσηλευτών, ώστε να υπάρχει ολιστική αντιμετώπιση. «Πρέπει να συνεργαζόμαστε — ο στόχος είναι ένας: το παιδί», υπογράμμισε.

Η σχέση με τα παιδιά: «Πρώτα χτίζω εμπιστοσύνη, μετά κάνω θεραπεία»

Μιλώντας για το επάγγελμά της, η κ. Κάρτζια ανέδειξε τη σημασία της σχέσης εμπιστοσύνης με το παιδί:
«Πρώτα χτίζω σχέση, και μετά αρχίζω το θεραπευτικό πλάνο. Θέλω το παιδί να με ψάχνει, να χαίρεται να έρχεται. Να αισθάνεται ασφάλεια. Αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι της δουλειάς μου».

Η υπερκινητικότητα και ο εγκέφαλος του παιδιού

Σχετικά με την υπερκινητικότητα, εξήγησε πως δεν πρόκειται για κακή συμπεριφορά:
«Έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλος αυτών των παιδιών. Δεν το κάνουν επίτηδες, απλώς έχουν περισσότερη ενέργεια. Το ζήτημα είναι να βρούμε γόνιμους τρόπους να τη διοχετεύουν — όχι να τους δίνουμε ένα τάμπλετ για να ηρεμήσουν».

Ένα προσωπικό μήνυμα και μια ανθρώπινη εξομολόγηση

Σε πιο προσωπικό τόνο, η Αναστασία Κάρτζια μίλησε και ως μητέρα τριών παιδιών:
«Ζω με τύψεις γιατί η δουλειά μου με απορροφά, αλλά προσπαθώ να είμαι εκεί. Επειδή γνωρίζω τι μπορεί να αντιμετωπίσουν, γίνομαι καμιά φορά υπερβολικά απαιτητική. Φοβάμαι περισσότερο, αλλά αυτός ο φόβος πηγάζει από την αγάπη».

Αναφέρθηκε και στη δική της εμπειρία με το παιδί της που παρουσίασε στοιχεία διάσπασης προσοχής:
«Ακόμα κι εγώ, που είμαι μέσα στο χώρο, δυσκολεύτηκα να βρω αποδοχή στο σχολείο. Αυτό δείχνει ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα».

Μήνυμα προς γονείς και εκπαιδευτικούς

«Θέλω οι γονείς να ανησυχούν έγκαιρα. Καλύτερα να προλάβουμε, παρά να τρέχουμε μετά. Οι συμβουλές είναι δωρεάν — ας ρωτήσουν, ας ενημερωθούν.
Και στους εκπαιδευτικούς λέω: συνεργαστείτε μαζί μας. Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Ο στόχος είναι κοινός — το παιδί.»

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε με ευχαριστίες και θετικά μηνύματα.
Η Αναστασία Κάρτζια συνεχίζει το έργο της στο Κέντρο Λογοθεραπείας “Μίλα μου” στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής, προσφέροντας στήριξη σε παιδιά και οικογένειες που παλεύουν με μαθησιακές δυσκολίες — με γνώση, ευαισθησία και βαθιά ανθρωπιά.