“Το Θαύμα της Κτηνοτροφίας Πεθαίνει: Η Χαλκιδική Φωνάζει, η Αθήνα Κωφεύει”
Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Αδιανόητο και ανεξήγητο είναι να αφήνουν πάνω από ένα χρόνο να καταστρέφεται κυριολεκτικά η κτηνοτροφία στον τόπο μας και γενικότερα στη χώρα και να προσπαθούν να βρουν ακόμα με ποιο τρόπο θα βρουν λύση στο πρόβλημα, μετά από τόσα ανεπιτυχή μέτρα που δεν απέδωσαν όμως στην πράξη.
Η κατάσταση που βιώνει ο πρωτογενής τομέας στη χώρα, και ιδίως στη Χαλκιδική, ξεπερνά κάθε όριο ανοχής και λογικής. Η κτηνοτροφία, ένας από τους βασικούς πυλώνες της τοπικής οικονομίας, βρίσκεται σε μια παρατεταμένη και αδιέξοδη κρίση, με τους κτηνοτρόφους της Χαλκιδικής να βλέπουν το μόχθο μιας ζωής να καταστρέφεται.
Η Καταστροφή της Κτηνοτροφίας
Η μάστιγα των ζωονόσων, όπως η ευλογιά, έχει επιφέρει τεράστιο πλήγμα στο ζωικό κεφάλαιο. Το τραγικό είναι ότι, παρά τη σαφή εικόνα της καταστροφής, η λήψη αποτελεσματικών μέτρων καθυστερεί δραματικά. Η προσπάθεια για την ανεύρεση λύσεων, μετά από τόσους μήνες και ανεπιτυχή μέτρα, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες. Είναι ξεκάθαρο ότι η συνέχιση αυτής της κατάστασης οδηγεί σε απευκταίες λύσεις, όπως πιθανά lockdown μετακινήσεων ή ακόμα και εμβολιασμούς σε δεύτερο πλάνο, μέτρα που, στην παρούσα φάση, θα σημάνουν την απόλυτη καταστροφή όχι μόνο της κτηνοτροφίας, αλλά και των ποιοτικών κτηνοτροφικών προϊόντων.
Αυτό το πλήγμα δεν περιορίζεται μόνο εντός συνόρων. Θα επιφέρει σοβαρές συνέπειες στις εταιρείες που πραγματοποιούν εξαγωγές κτηνοτροφικών και γαλακτοκομικών προϊόντων στην Ε.Ε., οδηγώντας στην απώλεια του συγκριτικού πλεονεκτήματος της ποιότητας που διαθέτουμε στη διεθνή αγορά για πολλά χρόνια.
Οι κτηνοτρόφοι της Χαλκιδικής, όπως και όλης της χώρας, καταστρέφονται. Είναι άνεργοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι αποζημιώσεις που έλαβαν για το ζωικό κεφάλαιο, το οποίο ούτως ή άλλως ήταν δικό τους και είναι απαραίτητο για να ξεκινήσουν από την αρχή, δεν συνοδεύτηκαν από καμία ουσιαστική στήριξη. Ούτε αποζημίωση για την απώλεια εισοδήματος, ούτε ευνοϊκές ρυθμίσεις για χρέη σε τράπεζες και δημόσιο, ούτε αναστολή ασφαλιστικών εισφορών. Αφέθηκαν ακάλυπτοι για το τεράστιο κόστος των ζωοτροφών λόγω του αναγκαστικού εγκλεισμού των ζώων, ενώ πληρώνουν και τα απολυμαντικά από την τσέπη τους. Το πιο τραγικό; Πολλές οικογένειες καταναλώνουν ήδη τα χρήματα της αποζημίωσης του ζωικού κεφαλαίου για να επιβιώσουν, καθιστώντας άγνωστο το πόσοι θα μπορέσουν να επιστρέψουν στη δουλειά τους. Χάνονται έτσι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις που παράγουν ποιοτικά προϊόντα.
Η Διπλή Πίεση στους Αγρότες: Λειψυδρία και Άδικες Αποφάσεις
Την ίδια δραματική κατάσταση αντιμετωπίζουν και οι αγρότες της Χαλκιδικής. Η λειψυδρία και η παρατεταμένη ανομβρία έχουν αφήσει το στίγμα τους σε πολλές καλλιέργειες, όπως η φημισμένη πράσινη ελιά, με μείωση της παραγωγής που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνά το 50%. Παράλληλα, οι τιμές παραγωγού κινούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, οδηγώντας τους περισσότερους σε μια τρίτη, συνεχόμενη, ζημιογόνα χρονιά.
Ακόμα και οι πρόσφατες έντονες βροχοπτώσεις, αν και ανακουφίζουν από τη λειψυδρία, ενδέχεται να συμπιέσουν περαιτέρω τις ήδη χαμηλές τιμές, σε σημείο που να μην καλύπτεται ούτε το κόστος παραγωγής.
Η οργή όμως εντείνεται και από τις «κάθετες και άδικες αποφάσεις» των κεντρικών, όπως η κατάργηση των επιδοτήσεων στα βιολογικά. Αντιλαμβάνονται στα κεντρικά ότι ο αγροτικός και κτηνοτροφικός κόσμος βρίσκεται σε απόγνωση; Η κατάργηση των επιδοτήσεων βιολογικών, ως αντίδραση στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και την αδυναμία του υπουργείου να ξεκαθαρίσει τους παραβάτες, ισοδυναμεί με το «κόβουν κεφάλι για να σταματήσει ο πονόδοντος». Πλήττονται νέοι αγρότες και συνεπείς παραγωγοί, επειδή αδυνατεί ο μηχανισμός να εφαρμόσει ένα βιώσιμο σύστημα ελέγχου.
Πλησιάζουν οι γιορτές, έρχεται ο δύσκολος Χειμώνας, και οι άνθρωποι του πρωτογενή τομέα περνούν το δικό τους Γολγοθά. Η συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση είναι πλέον απτή και, αργά ή γρήγορα, θα εκτονωθεί. Η πολιτεία οφείλει να αφουγκραστεί την κραυγή αγωνίας της Χαλκιδικής και να δώσει άμεσα, ουσιαστικές και μακροπρόθεσμες λύσεις, πριν η καταστροφή γίνει μη αναστρέψιμη.
