SOS για το ΤΑΥΦΕ από Γ. Κονιδάρη

Γ. Κονιδάρης: Να μην οδηγηθεί στον γκρεμό το ΤΑΥΦΕ
Αποκαλυπτική συνέντευξη στην εφημερίδα των συνταξιούχων 60+

Ο Σύμβουλος Διοίκησης και Επικοινωνίας του ΤΑΥΦΕ, Γεράσιμος Κονιδάρης, μίλησε –το Σάββατο 31 Μαΐου 2025– στην εβδομαδιαία εφημερίδα των συνταξιούχων 60+ για το μέλλον του Ταμείου, τις αλήθειες πίσω από τους μύθους, αναδεικνύοντας γιατί η υποχρεωτική ασφάλιση αποτελεί τη μοναδική εγγύηση για δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο Φάρμακο.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Ο κ. Γεράσιμος Κονιδάρης, εκπρόσωπος του ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ, μιλά σήμερα στην εφημερίδα μας για ένα θέμα που ξεπερνά τα τεχνικά δεδομένα ενός ασφαλιστικού φορέα: αφορά το μέλλον 60.000 ενεργών και ανενεργών ασφαλισμένων, τη συλλογική περιουσία τους, το δικαίωμά τους στην κοινωνική προστασία. Με τον Ν.5078/2023, η υποχρεωτικότητα στο Ταμείο αίρεται από 1/1/2026. Όμως, πίσω από αυτή την αλλαγή κρύβονται παγίδες, οικονομικά ερωτήματα και παρανοήσεις που πρέπει να διαλυθούν.

Ποια είναι σήμερα η κατάσταση του ΤΑΥΦΕ και ποιο είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα για το Ταμείο;

Το ΤΑΥΦΕ ΝΠΙΔ είναι ένας θεσμός κοινωνικής ασφάλισης με ιστορία 65 ετών, συνυφασμένο με τον Α΄ Πυλώνα Κοινωνικής Ασφάλισης. Από το 1960, λειτουργεί στη βάση της υποχρεωτικής ασφάλισης, δίνοντας εφάπαξ παροχές στους εργαζόμενους του φαρμακευτικού κλάδου αποκλειστικά από τις εισφορές τους, χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση ή εργοδοτική εισφορά.  Είναι αυτοδιοικούμενο, δηλαδή, το ΔΣ εκλέγεται από τους ασφαλισμένους, λογοδοτεί σε αυτούς και ελέγχεται από το Υπουργείο Εργασίας, την Εθνική Αναλογιστική Αρχή και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.  Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι από το 2014, που το ΤΑΥΦΕ από ΝΠΔΔ μετατράπηκε σε ΝΠΙΔ, χωρίς να αλλάξει κάτι στη φύση του ως Ταμείο δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, κατάφερε να αυξήσει την περιουσία του από τα 41 εκατ.ευρώ σε πάνω από 255 εκατ. ευρώ.  Επιπλέον, δεν έκανε καμία μείωση στο εφάπαξ που δίνει, εκτός από την επιβεβλημένη από τους μνημονιακούς νόμους και δίνει στους ασφαλισμένους του ένα εφάπαξ που θα ζήλευαν πολλά ασφαλιστικά Ταμεία.  Την ώρα που τα δεδομένα για το ΤΑΥΦΕ είναι εξαιρετικά θετικά για τους ασφαλισμένους του, ήρθε η Κυβέρνηση αναίτια και απροειδοποίητα με το Ν. 5078/2023 να αλλάξει την φύση του ΤΑΥΦΕ, καταργώντας την υποχρεωτικότητα στην ασφάλιση.  Όπως σημειώνουν διακεκριμένοι συνταγματολόγοι και καθηγητές, μιλάμε για τον ορισμό της κακής νομοθέτησης, αφού πρόκειται για μία καταφανώς αντισυνταγματική διάταξη, η οποία αντιβαίνει ευθέως και στο Ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο.  Το ΤΑΥΦΕ «βίαια» σπρώχνεται στον Β΄ Πυλώνα της προαιρετικής ασφάλισης, γεγονός που απειλεί ευθέως τη βιωσιμότητά του και τα δικαιώματα των περίπου 60 χιλιάδων ενεργών και ανενεργών ασφαλισμένων του.  Είναι προφανές πως το διακύβευμα για το ΤΑΥΦΕ, που, ξαναλέω, διαγράφει μία εξαιρετικά θετική πορεία, είναι η τροποποίηση του Ν. 5078/2023, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη συνέχιση της υποχρεωτικής ασφάλισης στο ΤΑΥΦΕ.

Τι σημαίνει πρακτικά η άρση της υποχρεωτικότητας για τους ασφαλισμένους στο ΤΑΥΦΕ;

Κατ’ αρχάς πρέπει να επισημάνω ότι η κατάργηση της υποχρεωτικότητας «πλασάρεται» ως «απελευθέρωση» και ως «δικαίωμα στην επιλογή».  Ωστόσο, πρόκειται για μία τεράστια παγίδα και ένα παραπλανητικό δίλημμα, και αυτό αποδεικνύεται από τα δεδομένα και τους αριθμούς οι οποίοι είναι αμείλικτοι.  Σήμερα, ένας Παλιός Ασφαλισμένος (ΠΑ) με εισφορές 2% επί των μικτών αποδοχών του και με μέσο μισθό 1.500 ευρώ, πληρώνει στο ΤΑΥΦΕ εισφορές 30 ευρώ το μήνα.  Αντίστοιχα, ένας Νέος Ασφαλισμένος (ΝΑ) με εισφορές 4% επί των μικτών αποδοχών του και με μέσο μισθό 1.500 ευρώ, πληρώνει στο ΤΑΥΦΕ εισφορές 60 ευρώ το μήνα.  Αν επιλέξει να μην ασφαλιστεί στο ΤΑΥΦΕ για το εφάπαξ του, σημαίνει ότι θα «αυξήσει» το μηνιαίο του εισόδημα κατά 30 ή 60 ευρώ, αντίστοιχα.  Επιπλέον, ενώ οι εισφορές είναι αφορολόγητες, τα 30 ή 60 ευρώ θα προστεθούν στο εισόδημά του και θα φορολογηθούν με βάση την εκάστοτε κλίμακα (15%-45%).  Άρα, θα αυξήσει το μισθό του με ένα ποσό κυριολεκτικά αμελητέο για τα σημερινά δεδομένα, χάνοντας όμως, στο τέλος του εργασιακού του βίου ένα σημαντικό αφορολόγητο εφάπαξ.  Συγκεκριμένα και με βάση πραγματικά παραδείγματα, ένας ΠΑ με πλήρη και ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα και με μέσο μισθό της τελευταίας διετίας του εργασιακού του βίου 2.400 ευρώ, θα λάβει εφάπαξ παροχή 25.000 ευρώ (μετά τη μείωση του μνημονιακού Ν. 4093/2012 κατά 63,91%).  Αντίστοιχα, ένας ΝΑ με τον ίδιο μέσο μισθό θα λάβει εφάπαξ παροχή με βάση την τελευταία πενταετία του εργασιακού του βίου, περίπου 58.000 ευρώ.  Είναι πασιφανές, λοιπόν, τι πραγματικά συμφέρει τον εργαζόμενο-ασφαλισμένο και τι του «διαφημίζεται» ως «δικαίωμα επιλογής».

Γιατί τότε καταργείται η υποχρεωτικότητα;

Πρόκειται για μία πολιτική απόφαση, την οποία θα πρέπει να δικαιολογήσουν ή σωστότερα να τεκμηριώσουν αυτοί που την έλαβαν.  Τα δεδομένα που ανέφερα πιο πάνω δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών και είναι προφανές ότι το ΤΑΥΦΕ δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμία των περιπτώσεων σε ό,τι αφορά τις παροχές του με τα ΤΕΑ ή πολύ περισσότερο με τα ομαδικά ασφαλιστήρια, τα οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι «προϊόντα» κερδοσκοπικών εταιρειών και όχι θεσμοί κοινωνικής πολιτικής και ασφάλισης.  Άρα, κάποιοι αξιοποιώντας αυτό που ονομάζω συχνά «κοινωνικοασφαλιστικό αναλφαβητισμό» και τη δικαιολογημένη, έως ένα βαθμό, δυσπιστία, επιχειρούν να σπρώξουν τους εργαζόμενους-ασφαλισμένους σε … θολά μονοπάτια.  Η ιδιωτική ασφάλιση είναι απόλυτα θεμιτή, ωστόσο αποτελεί προσωπική επιλογή για επιπλέον εισόδημα και δεν πρέπει να συγχέεται με το θεμελιώδες κοινωνικό κεκτημένο δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση όλων των εργαζομένων κατά το τέλος του εργασιακού τους βίου.

Δεν είναι λογικό να υπάρχει μία δυσπιστία στους ασφαλισμένους απέναντι στα Ταμεία με βάση όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια;  Ακόμα κάποιοι κάνουν αναφορές στο χρηματιστήριο και στα δομημένα ομόλογα…

Πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν οι επιτήδειοι που «επενδύουν» στην φημολογία και σε έωλα δεδομένα.   Και για να αναφερθώ μόνο σε δύο παραδείγματα, τα στοιχεία τι δείχνουν;  Το ΤΑΥΦΕ και το ΤΕΑΥΦΕ όχι μόνο δεν έχασαν ούτε ένα ευρώ, αλλά είχαν καθαρό, άμεσο και έμμεσο όφελος περίπου 201 εκατομμύρια ευρώ από αυτές τις επενδυτικές κινήσεις και τα δομημένα ομόλογα.  Τα χρήματα αυτά βρίσκονται στο ταμείο των Ταμείων.  Χάρη σε αυτές τις επενδυτικές κινήσεις, τα Ταμεία μας στάθηκαν όρθια ακόμα και μετά το PSI και τη μεγάλη απομείωση του δημοσίου χρέους, που επέβαλε το κράτος στα αποθεματικά (π.χ. το ΤΑΥΦΕ κατέβαλε το 53,5% της περιουσίας του, δηλαδή 38 εκατ. ευρώ, για να συμβάλει στην απομείωση του δημόσιου χρέους). Σήμερα, τα αποθεματικά του ΤΑΥΦΕ ξεπερνούν, όπως είπα και πιο πριν, τα 256 εκατ. ευρώ, και αυτό είναι συλλογικό επίτευγμα και πρέπει να το προστατεύσουμε.  Όσοι λοιπόν, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα τη συκοφαντική φημολογία, υπηρετούν δικούς τους αλλότριους σκοπούς ή άθελά τους εξυπηρετούν ιδιότυπα συμφέροντα.

Με ποιο τρόπο επιλέγονται σήμερα οι επενδύσεις των Ταμείων και τι έχει αλλάξει στην οικονομική τους διαχείριση;

Σήμερα, το ΤΑΥΦΕ και το ΤΕΑΥΦΕ λειτουργούν με εντελώς επαγγελματικό τρόπο: συντάσσουν αναλογιστικές μελέτες, κλείνουν οικονομικές καταστάσεις στο πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους αναφοράς, έχουν ειδικές επενδυτικές επιτροπές με καθηγητές πανεπιστημίων και ειδικούς της χρηματοοικονομικής διοίκησης και είναι όλα αναρτημένα στην επίσημη ιστοσελίδα του Ταμείου (www.tayfe.gr).  Σε αντίστιξη, σκεφτείτε να αναφέρω ότι ο e-ΕΦΚΑ έχει να κλείσει οικονομικές καταστάσεις πάνω από 7 χρόνια! Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε, λοιπόν, τις παλιές εποχές με το σήμερα.  Η χώρα χρεωκόπησε και βιώσαμε ήδη τρία Μνημόνια!

Πόσο κρίσιμο μέγεθος είναι τα αποθεματικά για έναν ασφαλιστικό φορέα;

Να διευκρινίσω ότι τα αποθεματικά των Ταμείων δεν είναι κεφάλαιο προς ελεύθερη διάθεση. Είναι περιουσία των υφιστάμενων ενεργών και ανενεργών ασφαλισμένων και, φυσικά, αποτελούν κρίσιμη παράμετρο για τις παροχές που δίνει ένα Ταμείο στους ασφαλισμένους που αποχωρούν σήμερα από τον εργασιακό βίο και ταυτόχρονα αποτελούν την εγγύηση και για τις παροχές των επόμενων γενεών.   Έτσι διασφαλίζεται η διαχρονική βιωσιμότητα ενός Ταμείου.  Δηλαδή, δεν μετράμε μόνο τι δίνουμε σήμερα, αλλά και τι εγγυόμαστε και για το αύριο, για το μέλλον και τη νέα γενιά.

Υπάρχει ευρωπαϊκή διάσταση σε όλα αυτά που περιγράφετε;

Ναι, και είναι σημαντική.  Για παράδειγμα, η Έκθεση 14/2025 του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, επισημαίνει ξεκάθαρα ότι οι επαγγελματικές και ιδιωτικές λύσεις δεν υποκαθιστούν τον κορμό της κοινωνικής προστασίας, που παραμένει στα εθνικά, δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και πρέπει να τονίσω ότι το τέλος της υποχρεωτικότητας στην ασφάλιση στο ΤΑΥΦΕ κινείται κόντρα σε αυτές τις αρχές και αφήνει τους ασφαλισμένους εκτεθειμένους σε ατομικούς κινδύνους που δεν μπορούν να τους διαχειριστούν κάτω από τον φόβο και την παραπληροφόρηση.

Τι ζητάτε από την Πολιτεία;

Το πρώτο και κύριο είναι η με πολιτική απόφαση τροποποίηση του Ν. 5078/2023, ώστε το ΤΑΥΦΕ να συνεχίσει να είναι Ταμείο δημόσιας υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, όπως λειτουργεί εδώ και πάνω από 6 δεκαετίες.  Δεν είναι ένα κλαδικό ή συντεχνιακό αίτημα αλλά μια δίκαιη απαίτηση δεκάδων χιλιάδων ασφαλισμένων.  Σε πολλές νομοθετικές πρωτοβουλίες διαπιστώνονται εκ των υστέρων λάθη και νομικές δυσαρμονίες που στην πορεία, όπως είναι αναμενόμενο, διορθώνονται.  Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα και αυτή είναι η κύρια και, επαναλαμβάνω, απόλυτα δίκαιη επιδίωξή μας.  Από την Πολιτεία ζητάμε σεβασμό, θεσμική δικαιοσύνη και ισονομία.

Τι θα λέγατε και ποια ελπίδα θα δίνατε για το μέλλον στους ασφαλισμένους;

Από τους ασφαλισμένους ζητάμε να μην αφήσουν τον φόβο, την παραπληροφόρηση και το λαϊκισμό να τους στερήσουν το μέλλον τους και εν προκειμένω να εξαϋλώσουν/εξανεμίσουν την περιουσία τους.  Το Ταμείο είναι δικό τους, όχι του κράτους, όχι τρίτων.  Η περιουσία του είναι χτισμένη αποκλειστικά από τις δικές τους εισφορές.  Να μην πιστεύουν σε λογικές ότι «όλα χάθηκαν».  Οι εισφορές τους, η περιουσία τους είναι το ΤΑΥΦΕ, το οποίο οι ίδιοι διοικούν και τους ανήκει.

Δεν πρέπει να ξεχνούν ότι το ΤΑΥΦΕ είναι ένας ζωντανός οργανισμός, δυνατός, σύγχρονος, αυτοδιοικούμενος, με επαγγελματική διαχείριση, που διαρκώς εποπτεύεται και λογοδοτεί, λειτουργώντας προς όφελος των ασφαλισμένων του.  Αν διατηρήσουμε την υποχρεωτικότητα, αν συνεχίσουμε να το θωρακίζουμε, μπορούμε να εγγυηθούμε στους ασφαλισμένους ό,τι κανένας άλλος κοινωνικός θεσμός δεν μπορεί να τους δώσει:  υψηλό, αφορολόγητο και εγγυημένο εφάπαξ.  Μην το αφήσετε να χαθεί – το μέλλον του Ταμείου είναι στα χέρια σας.

Screenshot