Η στάση της Γερμανίας απέναντι στις ελληνικές απαιτήσεις για αποζημιώσεις- Να μη ξεχάσουμε: Το μακελειό της Βάλτας και η ανάγκη για ιστορική μνήμη
Η πρόσφατη επίσκεψη του Γερμανού προέδρου στην Ελλάδα έφερε και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Γερμανού αξιωματούχου για τις καλές διμερείς σχέσεις, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να διεκδικεί την αναγνώριση των τεράστιων καταστροφών που υπέστη από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ελληνική κυβέρνηση και οι πολίτες θεωρούν πως η Γερμανία οφείλει να αναγνωρίσει το ιστορικό της χρέος και να αποζημιώσει την Ελλάδα για τις τεράστιες υλικές και ανθρώπινες απώλειες που προκάλεσε. Η καταστροφή υποδομών, η λεηλασία, οι εκτελέσεις αμάχων και η αναγκαστική δανειοδότηση αποτελούν ανοικτές πληγές που δεν έχουν κλείσει.
Η πρόταση της Γερμανίας για τη δημιουργία ενός μνημείου στη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, ενώ είναι μια καλοδεχούμενη πρωτοβουλία, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις οικονομικές αποζημιώσεις που οφείλονται στην Ελλάδα. Οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν οικονομική αξία και η καταστροφή που υπέστη η χώρα μας δεν μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με συμβολικές πράξεις.
Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μετά τον πόλεμο, συνέβαλε στην ανασυγκρότηση της Γερμανίας. Η ελληνική κυβέρνηση της εποχής αποφάσισε να μην επιμείνει στις πολεμικές επανορθώσεις, προκειμένου να βοηθήσει τη Γερμανία να σταθεί ξανά στα πόδια της. Ωστόσο, αυτή η γενναιοδωρία δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Η Ελλάδα έχει δικαίωμα να διεκδικήσει τα όσα της οφείλονται. Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν είναι ένα κλειστό κεφάλαιο, αλλά ένα ανοιχτό ζήτημα που αφορά την ιστορική δικαιοσύνη και την αποκατάσταση της αλήθειας.
Απαιτούμε:
- Αναγνώριση της ευθύνης της Γερμανίας: Η Γερμανία πρέπει να αναγνωρίσει πλήρως και ανεπιφύλακτα την ευθύνη της για τις καταστροφές που προκάλεσε στην Ελλάδα.
- Οικονομικές αποζημιώσεις: Η Ελλάδα έχει δικαίωμα να λάβει οικονομικές αποζημιώσεις για τις υλικές και ανθρώπινες απώλειες που υπέστη.
- Επενδύσεις στην Ελλάδα: Η Γερμανία οφείλει να επενδύσει στην ελληνική οικονομία, ως ένδειξη αναγνώρισης του ιστορικού της χρέους.
Η συγγραφέας Τώνια Ζεβόλη-Νταουντάκη, μέσα από το βιβλίο της «Εμείς θα ζήσουμε», φέρνει στο φως ένα σκοτεινό κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: το μακελειό της Βάλτας. Μέσα από την συγκλονιστική μαρτυρία της Ντόρας Παραθυρά, μιας επιζήσασας του ολοκαυτώματος που έλαβε χώρα στη Χαλκιδική κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, αποκαλύπτεται ένα τραγικό γεγονός που για χρόνια παρέμεινε στη σκιά.
Τον Φεβρουάριο του 1944, Γερμανοί στρατιώτες και συνεργάτες τους εξαπέλυσαν μια σφαγή στην περιοχή της Βάλτας, σκοτώνοντας αμάχους, κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ο απολογισμός ήταν τραγικός: 28 εκτελέστηκαν με πολυβόλα, 3 απαγχονίστηκαν, ενώ δεκάδες άλλοι οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Γιατί ξεχάστηκε αυτό το γεγονός;
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα τόσο φρικτό έγκλημα παρέμεινε για δεκαετίες σχεδόν άγνωστο. Η συγγραφέας αποδίδει αυτό το γεγονός στην προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων των συνεργατών των Γερμανών κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Η σημασία της μνήμης
Η μαρτυρία της Ντόρας Παραθυρά αποτελεί ένα ισχυρό κάλεσμα για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων και να διατηρήσουμε ζωντανή την ιστορία μας. Είναι σημαντικό να διδάσκουμε τα νέα γενιά για αυτά τα γεγονότα, ώστε να μην επαναληφθούν ποτέ ξανά.
Απαιτείται εθνική μνήμη
Η ιστορία της Βάλτας είναι μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και να τιμήσουμε όλα τα θύματα του πολέμου και να διασφαλίσουμε ότι η μνήμη τους θα παραμείνει ζωντανή.
