Η αντιπολίτευση, μεγαλύτερος χορηγός της ΝΔ…
Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Με την Κυβέρνηση να βρίσκεται στα χειρότερα της, θα περίμενε κανείς από τα Κόμματα της αντιπολίτευσης να εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και να καταφέρνουν να την πλήξουν καίρια αφενός, αφετέρου να δημιουργήσουν ρωγμές σε αυτή την κατάσταση.
Η δυσαρέσκεια των πολιτών είναι δεδομένη αλλά τα κόμματα που φέρονται διατεθειμένα να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία Μητσοτάκη, έχουν βαλτώσει κυριολεκτικά στην εσωστρέφεια και αναλώνονται στην εξεύρεση νέων ηγετών και προέδρων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έρχεται πάλι αντιμέτωπος με νέα προβλήματα, μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη, που είχε ως αποτέλεσμα να τον απομακρύνουν από την προεδρία.
Κι ο σύντροφος Κασσελάκης αφού …στόλισε τα μέλη της κεντρικής επιτροπής, μιλώντας για προδοσία, φράξιες, βαρονίες και αποκαλώντας τους μάλιστα και κουκουλοφόρους, τα έβαλε με την νομεκλατούρα του κόμματος, θεωρώντας ότι αυτοί δεν εκπροσωπούν το χώρο της αριστεράς.
Τελικά ποιο είναι αυτό το αριστερόμετρο που κρίνει τον καθένα; Είναι λόγου χάριν αριστερός ο Στέφανος Κασσελάκης, ή ένα ανεπιτυχές πείραμα αφού τον άδειασαν σε ένα χρόνο; Και πόσο πολιτικά λειτούργησε ενώ γνώριζε τι επικρατεί στο κόμμα και ποιες ισορροπίες πρέπει να κρατήσει για να μακροημερεύσει;
Είναι επίσης αριστεροί οι σύντροφοι και υποστηρικτές του που τον αμφισβητούν τώρα, όταν τον οδήγησαν μέσω των οργάνων του κόμματος στην έξοδο, ενώ ήταν εκλεγμένος πρόεδρος από τη βάση του μελών του κόμματος; Πόσο αριστερό και δημοκρατικό είναι αυτό άραγε;
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ, κατά γενική ομολογία ο Στέφανος Κασσελάκης είχε την ευκαιρία του για να αποδείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό και δεν τα κατάφερε, αφού δεν λειτούργησε με πολιτικούς όρους, αλλά επέλεξε προσωπικές πολιτικές.
Και καταφέρθηκε ακόμα και εναντίον των πρώην υποστηρικτών του, καθιστώντας τους περισσότερους εσωκομματικούς του αντιπάλους πλέον. Τον άφησε και ο υποστηρικτής του πρώην βουλευτής Δημήτρης Χαρίτου. Και με όλα αυτά που συνέβησαν θεωρείται πλέον ξένο σώμα στο κόμμα.
Θα είναι όμως εκ νέου υποψήφιος για να διεκδικήσει πάλι την προεδρία; Φοβερά δύσκολο. Και προφανώς αν το πράξει δεν θα έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Θα προχωρήσει στην ίδρυση ενός νέου κόμματος; Άγνωστο. Εξάλλου είναι και πολυδάπανο το σπορ δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα.
Ακόμα και αν στις καλύτερες των περιπτώσεων θα κινείται σε ποσοστά της τάξης του 2 με 3%, αν επιλέξει να είναι στα πολιτικά πράγματα ούτως ή άλλως. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να αποτελέσει πλέον μία παρένθεση στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Κι οι υπόλοιποι αριστεροί σύντροφοι θα συνεργαστούν άραγε, ή θα οδηγηθούν σε άλλους μικρότερους σχηματισμούς, για να επανέλθουν στον παλιό γνωστό Συνασπισμό των μικρών ποσοστών;
Που λειτουργεί με το γνωστό σύστημα των εσωκομματικών αγκυλώσεων, με την παντοδυναμία των οργάνων, της μόνιμης εσωστρέφειας, των πολλών αρχηγίσκων και τάσεων, με την ξεκάθαρη υποτίθεται αριστερή ιδεολογία τους;
Και να περιμένουν νομοτελειακά να στραβώσει κάτι στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ώστε να δυναμώσουν αυτοί, ή να πέσει η ΝΔ υπό το βάρος των προβλημάτων και της δυσαρέσκειας των πολιτών.
Εναλλακτική όμως πρόταση διακυβέρνησης δεν δημιουργείται με αυτό το πνεύμα και τέτοιες λογικές, αφού οι ψηφοφόροι τους ήδη πληγώθηκαν με όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στο κόμμα τους και ειδικά όσοι τους πίστεψαν και τους ανέδειξαν ως κυβέρνηση, αλλά απογοητεύτηκαν.
