Λίθοι καί πλίνθοι καί ξύλα καί κέραμος ἀτάκτως ἐρριμμένα
Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Στα μανταλάκια έβγαλε για άλλη μία φορά η ΑΑΔΕ τις λίστες με φυσικά και νομικά πρόσωπα που έχουν στο δημόσιο οφειλές άνω των 150.000€ για πάνω από 1 χρόνο. Και με βάση τα επίσημα στοιχεία 29.000 πολίτες και επιχειρηματίες χρωστούν 157 δις ευρώ στο δημόσιο.
Καλό θα ήταν όμως να μας ενημέρωναν συγχρόνως πόσα από αυτά μπορούν να εισπραχτούν, αλλά και πόσα εισπράχθηκαν τόσα χρόνια από το σαφάρι ελέγχων και καταλογισμού προστίμων και χρεών από τους μεγάλους οφειλέτες και τι ποσά μπήκαν στα δημόσια ταμεία.
Ειδάλλως μιλάμε για ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Επίσης τα ποσά των χρεών θα πλησίαζαν σχεδόν το ΑΕΠ της χώρας αν καταγράφονταν κι οι πιο μικροί οφειλέτες, αλλά και αυτοί που χρωστούσαν επί πολλά χρόνια και παραγράφηκαν χωρίς να εισπράξουν τίποτα.
Το ζήτημα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των χρεών δεν πρόκειται να εισπραχθεί ποτέ, αφού πολλοί απεβίωσαν, άλλοι έφυγαν στο εξωτερικό και κάποιες επιχειρήσεις που αναφέρονται δεν τις θυμούνται οι περισσότεροι.
Και τέτοια παραδείγματα οφειλετών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων υπήρχαν πολλά σε προηγούμενες λίστες που αφορούσαν και την Χαλκιδική, με εξαφανισμένους επί χρόνια εργοστασιάρχες και άλλους που είχαν αποδημήσει ήδη εις Κύριον και τους έψαχναν.
Πολλοί βέβαια φρόντισαν μέσω συγγενών να καταφύγουν σε φορολογικούς παραδείσους. Και σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχουν ούτε κληρονόμοι για να απαιτηθούν τα χρέη, αλλά ούτε περιουσιακά στοιχεία και ακίνητα για να εκποιηθούν ώστε να αποπληρωθεί ένα μεγάλο μέρος των οφειλών.
Το ζήτημα όμως που προκύπτει είναι άλλο, αφού επί χρόνια οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στη χώρα μας και οι αρμόδιες υπηρεσίες και αρχές, μάλλον δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, αφήνοντας ελάχιστους Έλληνες να φεσώσουν κυριολεκτικά τη χώρα.
Ίσως τώρα δεν θα χρειάζονται καν να υποφέρουμε τόσο από το μεγάλο χρέος που είναι βραχνάς για όλους μας κι ούτε θα πληρώναμε τα επώδυνα μνημόνια που κατέστρεψαν τη χώρα και τους πολίτες κυριολεκτικά.
Συνήθως οι λίστες των χρεών της ντροπής από την ΑΑΔΕ έχουν κι άλλο ονοματεπώνυμο πέραν των επιχειρηματιών και των πολιτών που τα καταχράστηκαν, αφού βαρύνουν με τεράστιες ευθύνες επίορκους υπαλλήλους, βολικούς τραπεζίτες και όσους μας κυβέρνησαν. Και πολλά από αυτά δημιουργήθηκαν με φιλικά διακείμενους ενίοτε στην εκάστοτε κυβέρνηση, επιχειρηματίες και πολίτες.
Που άλλοι διευκολύνθηκαν και μέσω τραπεζών χωρίς αντίκρισμα, εξυπηρετήθηκαν από επίορκους υπαλλήλους και ενίοτε από την αδιαφορία κάποιων υπηρεσιακών παραγόντων, αλλά και ευνοήθηκαν και από τις εντολές άνωθεν κάποιων πολιτικών, με τη γνωστή τακτική των ψηφοθηρικών συμφερόντων.
Ας κάνουν λοιπόν έναν απολογισμό την επόμενη χρονιά και τι εισπράχθηκαν από όλα αυτά τα οποία υπάρχουν ως χρέη στις λίστες κι ας αφήσουν τις εντυπώσεις και τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Και πόσα εισέπραξαν από τις προηγούμενες λίστες προ εικοσαετίας πριν παραγραφούν.
Αν είναι να δουλεύουν οι υπουργοί καλοκαιριάτικα και να ξεχάσουν τις διακοπές όπως τους πιέζει ο πρωθυπουργός, για να δώσουν λύσεις στα θέματα της καθημερινότητας και της ακρίβειας, μάλλον δεν τα καταφέρνουν.
Και το αποδεικνύει αυτό η ισχνή επιδοματική πολιτική και έκτακτη στήριξη στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, που όπως ανακοινώθηκε επίσημα από το υπουργείο Περιβάλλοντος θα δοθούν 1,6 λεπτά ανά κιλοβατώρα.
Όταν όμως τα προηγούμενα τιμολόγια κυμαίνονταν στα 11 λεπτά ανά κιλοβατώρα και ξαφνικά σκαρφάλωσαν στα 16,5 σε ένα μήνα, με την επιδότηση αυτή ξεκάθαρο είναι ότι οι καταναλωτές θα κληθούν να πληρώσουν πολύ πιο αυξημένους τους νέους λογαριασμούς ρεύματος.
Και φυσικά δεν είναι μόνο η τιμή της κιλοβατώρας, αλλά ανεβαίνουν αντίστοιχα και οι άλλες πρόσθετες χρεώσεις. Και η κυβερνητική δικαιολογία για τις αυξήσεις αυτές είναι να αποδίδονται στις δυσλειτουργίες της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που παρατηρήθηκε από τον περασμένο Ιούλιο στην ανατολική Ευρώπη.
Πλήρης εμπαιγμός με την επιδοματική πολιτική στο ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά η ακρίβεια δεν χτυπά μόνο στην ενέργεια, αλλά και στα καταναλωτικά αγαθά. Και όσες προσπάθειες κι αν έκαναν μέχρι τώρα συνεχίζουν να είναι σκαρφαλωμένα στα ύψη.
Όσο για τα καύσιμα, θεωρούν πλέον φυσιολογική τιμή να φιγουράρει η βενζίνη σχεδόν στα δύο ευρώ. Όλα αυτά συγκεντρωτικά βέβαια κάνουν κυριολεκτικά αφαίμαξη στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Και αν αισθάνονται κάποιοι ικανοποιημένοι ότι κάνουν το χρέος τους και παίρνουν σωστές αποφάσεις, τότε απέχουν μάλλον πολύ μακράν από την καθημερινότητα. Για τα παιχνίδια στην ηλεκτρική ενέργεια λόγου χάρη, άλλα κράτη της Ευρώπης βρήκαν τη λύση για φθηνότερα τιμολόγια. Όπως και στις τιμές των τροφίμων.
Συνεπώς κάποιο λάθος συμβαίνει στους υπολογισμούς τους, ή προσπαθούν με τα ψίχουλα που παίρνουν από τα υπερκέρδη των εταιρειών ενέργειας, να μας αποδείξουν ότι ενδιαφέρονται για το κοινωνικό σύνολο δίνοντας αυτές τις ελάχιστες επιδοτήσεις.
Το πρόβλημα όμως παραμένει και επιμένει και είμαστε τελικά μία πανάκριβη χώρα σε όλα, αναλογικά και με τις πλούσιες ακόμα της Ευρώπης. Και ας μην ψάχνουν να βρουν τρόπο και δικαιολογίες να ρίχνουν τα σφάλματα μονίμως στους άλλους και εξωγενείς παράγοντες. Φρόντισαν να αδρανοποιήσουν πριν ακόμα πιεστούν από την ΕΕ, το λιγνίτη, το μοναδικό καύσιμο που διέθετε η χώρα μας εκτός από τις ΑΠΕ, για να φανεί ότι είμαστε περιβαλλοντική χώρα. Και ονειρεύονταν ότι σύντομα θα έχουμε όλοι ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όταν εκατομμύρια κυκλοφορούν χωρίς ασφάλεια και ΚΤΕΟ. Όνειρα θερινής νυκτός.
