Η πιο δύσκολη ώρα…
Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης
Την προηγούμενη εβδομάδα, όλοι είδαμε εικόνες από την λεγόμενη γιορτή της Δημοκρατίας στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου. Μεταξύ άλλων το παρόν έδωσε και ο δικός μας Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Γιάννης. Τι ακριβώς όμως γιορτάζουμε αυτή την περίοδο και αν όντως θα πρέπει να γιορτάσουμε, την ίδια που στην Κύπρο μας την ίδια περίοδο κλαίνε για την Τουρκική εισβολή και τους χιλιάδες νεκρούς και πρόσφυγες..
Πράγματι είναι οξύμωρο να μιλάμε για γιορτή της Δημοκρατίας που είναι απόλυτα συνυφασμένη με την μεγάλη καταστροφή της Κύπρου. Φυσικά το γεγονός ότι οι Στρατηγοί σε συνεργασία με το πολιτικό προσωπικό της εποχής, στο τέλος της σύσκεψης αποφάσισαν πως τελικώς η λύση Καραμανλή είναι αυτή που θα έλυνε μια για πάντα το θέμα της δικτατορίας, εκ του αποτελέσματος ήταν σωστή.
Οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου στον σύνολο τους έχουν φύγει από την ζωή. Ένας μεγάλος κύκλος, ο λεγόμενος μεταπολιτευτικός, φαίνεται πως κλείνει οριστικά. Σήμερα όμως η στόφα των πολιτικών μας δεν έχει καμία σχέση με τους παλιούς. Τότε υπήρχε μπέσα και αυτά που έλεγαν τα εννοούσαν.
Τα γεγονότα της Κύπρου, η πτώση της Χούντας και η έλευση του Καραμανλή θεωρώ πως ήταν τα πιο σημαντικά γεγονότα ακόμη και από το Πραξικόπημα του 1967 αλλά και των γεγονότων μετά τον πόλεμο του 1940 και την Γερμανική κατοχή.
Ένας πολιτικός που έπαιξε σημαντικό ρόλο από το 1948 έως και τις μέρες που αποχώρησε από την ενεργό πολιτική, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού Κυριάκου. Ο ίδιος μπορεί να αδίκησε τον εαυτό του και να αδικήθηκε ενώ οι πολέμιοι του καταλογίζουν τον ρόλο που είχε στην αποστασία του 1965 και την συμμετοχή του σε εκείνες τις Κυβερνήσεις, αναφέροντας πως ο ίδιος βιαζόταν να αναληφθεί στην εξουσία…
Δεκάδες χρόνια αργότερα ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με συνεντεύξεις του είχε απαντήσει σε όλα αυτά, τονίζοντας το 1957 που είχαν προτείνει, αυτός να αναλάβει την ηγεσία τότε της Ένωσης Κέντρου, με τον ίδιο να αρνείται και να παραχωρεί την θέση του στον Γέρο της Δημοκρατίας Γιώργο Παπανδρέου. Αν τότε είχε αναλάβει σίγουρα θα γινόταν Πρωθυπουργός την δεκαετία του 1960 και όχι το 1990..
Τέλος όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η πιο δύσκολη ώρα για αυτόν στην μακρόχρονη πολιτική του παρουσία και ενώ όλοι θα περίμεναν να ακούσουν το 1965, αυτός και πάλι διαφοροποιήθηκε. Δήλωσε ότι η πιο δύσκολη ώρα για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ήταν το 1974 όταν γύρισε από την εξορία και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον απέκλεισε από το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ύστερα από πιέσεις αρκετών στελεχών. Έτσι διεύει τον δικό του Ρουβίκωνα. Μάλιστα ήταν οι πρώτες εκλογές μετά το 1948 που δεν ήταν Βουλευτής.. Το 1977 ίδρυσε το Κόμμα των Νεοφιλελευθέρων και κατάφερε να εκλεγεί ανεξάρτητος Βουλευτής όπου και στην συνέχεια εντάχθηκε στην Νέα Δημοκρατία για να βοηθήσει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να εκλεγεί Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας το 1980… Έτσι γράφεται λοιπόν η ιστορία.
