Για τον αδελφό του Στέργιο…

Γράφει ο Ιωάννης Τζίτζιος

*

(Με αφορμή το μνημόσυνο του φίλου μου Στέργιου Ζωγράφου)

Σάββατο 29 Ιουνίου. Το θλιβερό νέο διαδίδεται αστραπιαία. Τα ‘μαθες τα νέα;

Δύσκολα κυλάει απόψε η νύχτα. Οι σκέψεις στριφογυρίζουν στο μυαλό. Κόμποι με πνίγουν.

Δεύτερα 1 Ιουλίου. Το κάλεσμά ήταν για την Αρναία στις 5.30. Όμως για ποιον χτυπά σήμερα η καμπάνα;

Μπαίνοντας στη πόλη σε βλέπω μπροστά μου. Σα να με περίμενες μου φάνηκε… Προπορεύεσαι μερικά μέτρα. Σ ‘ αφήνω και σε ακολουθώ.

Φαινόταν ότι ήξερες καλά το δρόμο, τον είχες πάρει πάμπολλες φορές.

Η ήλιος κατακόρυφος ξοδεύει ανελέητα στη γη τη θέρμη του.

Ο Μιχάλης, ο Γιώργος, η Κατερίνα, η Ελένη, όλοι οι συμπολίτες σου στέκονται πίσω από μισόκλειστα παράθυρα μα εσύ δεν πας στο πατρικό σου, παίρνεις το δρόμο για τον Άγιο Στέφανο.

Μπαίνω στην εκκλησία με δάκρυα. Όλοι οι δικοί σου σε περιμένουν υπομονετικά. Η Σόφια, η Κέλλυ, η Καίτη, η Μαρίκα ο Γιωργής και τότε όλοι, με μιας, λες και το είχαμε κάνει πρόβα, βγάλαμε από ένα μπουκετάκι λευκές μαργαρίτες και στις προσφέραμε, σα δώρο, σαν πρόσφορο για το πέρασμα σου από τη ζωή μας.

Μου φάνηκε ότι δεν αιφνιδιάστηκες, παρέμεινες ατάραχος.

Σήμερα σημαδεύω στο χαρτί αυτά τα μαύρα σύμβολα και θέλω να ξεχάσω ότι είναι λυπητερά.

Γεννήθηκες στην Αρναία. Όμως τα όρια της αποδείχτηκαν μικρά να σε κρατήσουν . Ακολουθούν η Νομική και αμέσως μετά η στρατιωτική θητεία.

Στρέφεσαι στη Δικηγορία με πάθος. Έντιμος και δίκαιος σε μικρά και μεγάλα ζητήματα σε αρχές και συμπεριφορές. Σταθερός και άκαμπτος σε θέματα τιμής. Συνετός και πειθαρχημένος στα συναισθήματα σου, όσο κανένας άλλος.

Λογικός και ώριμος στη σκέψη. Λιγόλογος, μετρημένος και σοβαρός, κέρδισες την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των συμπολιτών σου με το υψηλό ηθικό σου ανάστημα. Με ρωμαλέα νομικά επιχειρήματα, ρητορική δεινότητα και πλήρη επάρκεια νομικών γνώσεων διατρέχεις όλο το δικανικό αντικείμενο, συνδιαλέγεσαι όχι μονάχα με την έδρα, αλλά και με το ακροατήριο που το παίρνεις και το κάνεις δικό σου. Ανήκες στη γενιά εκείνη των νομικών, που ζυμώθηκαν από τις δυσκολίες της επιβίωσης και υπηρέτησαν τη Δικαιοσύνη αναγνωρίζοντας το δικαίωμα του καθενός ακόμα και του πιο αδυνάμου, να βρουν σε αυτή το τελευταίο τους καταφύγιο.

Οι συνάδελφοι σου σε τιμούν, εκλέγοντάς σε στα συνδικαλιστικά τους όργανα. Ευθυτενής και ευθύκορμος διατρέχεις τις δικαστικές αίθουσες και τους διάδρομους και πολλές θηλυκές καρδιές χτυπούν, όμως μια μόνο σε κερδίζει. Η Σόφια, με την ερυθρότητα στο πρόσωπο και το φτερούγισμα στα μάτια, ακτινοβόλησε αυτόν τον αρχέτυπο έρωτα.

Απορρίπτεις τη μια μετά την άλλη όλες τις προτάσεις να κατέλθεις στη κεντρική πολίτικη σκηνή. Η παραγωγή κοινωνικού έργου, η υπηρεσία στο πολίτη η πραγματική συνεισφορά στο τόπο, αυτό είναι το πεδίο δράσης σου! Σε αυτό επιλέγεις να αφιερωθείς. Στην Αυτοδιοίκηση.

Πρώτα στην Αρναία για 3 τετραετίες από το 1990 μέχρι το 2002 και μετά στο Δήμο Πολυγύρου από το 2011 μέχρι 2023.

Ενδιάμεση περίοδος από το 2003 μέχρι 2006, επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης μετά από έναν αγώνα, στον οποίο κατήλθες για την αποκατάσταση μιας αδικίας. Δεν ήταν αντεκδίκηση μου είπες. Ήταν το άδικο που σε υποκίνησε. Ο λαός το αναγνωρίζει και σε τιμά.

Τετραετία 2006-2010. Στην εκκίνηση της, μας βρίσκει μαζί συνυποψήφιους για το χρίσμα του Νομάρχη. Προκρίνεσαι. Εντάσσομαι στο προεκλογικό σου σχήμα. Ο δρόμος ανοίγει διάπλατα. Είναι η εποχή μας. Εμπρός Στέργιο, εμπρός Γιάννη.

Εκείνη την τετραετία με τις εβδομαδιαίες καθόδους στην Αθήνα, δεν αφήσαμε πέτρα για πέτρα ασήκωτη. Οραματιστής, επίμονος, ανυπότακτος και διεκδικητικός, χτυπήσαμε πόρτες και γραφεία υπουργών, ουδέποτε παραιτούμενοι. Και παράλληλα τα ταξίδια με τα προγράμματα της ΚΕΔΕ. Σφυρηλάτησαν τη σχέση μας, που έγινε σχεδόν οικογενειακή, αδελφική.

Μαζί ανεβήκαμε το βουνό. Και όσο ψηλώναμε, άλλο τόσο πληρωμένοι κονδυλοφόροι ρυπαρών κιτρινοφυλλάδων μας έστηναν ξόβεργες, οι δειλοί δεν έχουν σταματήσει ακόμα και τώρα. Κλαδεύουν τις κορφές των δένδρων όταν ψηλώνουν. Μα αυτές επαναστατούν για την απώλεια και βάζουν τα δυνατά τους και ψηλώνουν κι άλλο, κι άλλο, τόσο που δεν μπορούν πια οι ιταμοί για να τις φτάσουν.

Η μακρόχρονη πορεία σου ως δήμαρχος και νομάρχης άφησε ανεξίτηλο και πολυσήμαντο έργο στις τοπικές κοινωνίες που υπηρέτησες με τόσο πάθος και αφοσίωση.

Αγαπητέ Στέργιο. Στα στέκια μας στο Πολύγυρο, στου Αποστόλη και στου Κίμη φτώχυνε από την απουσία σου η παρέα μας.

«Μαζεύω τα σύνεργα μου» λες, «όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή… Βασίλεψε ο ήλιος… Γυρίζω στο σπίτι μου, στο χώμα». (Ν.Καζαντζάκης, «Αναφορά στο Γκρέκο»).

Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα.

Ο φίλος και αδελφός σου, Γιάννης

* Ο Ιωάννης Τζίτζιος είναι πρώην Δήμαρχος Σιθωνίας και πρώην αντινομάρχης Χαλκιδικής