Έχουμε υπερ τουρισμό στην Χαλκιδική;

Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης

Το τελευταίο καιρό τα φώτα της δημοσιότητας βλέπουν δημοσιεύσεις σύμφωνα με τις οποίες μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις κινδυνεύουν από τον υπερ τουρισμό με αποτέλεσμα να απαγορεύουν να εισέρχονται και άλλοι τουρίστες βάζοντας για παράδειγμα εισιτήριο για την είσοδο σε μια πόλη…

Το πρόβλημα που έχει διαπιστωθεί είναι το γεγονός ότι σε αυτές τις πόλεις αφενός έχουν κλατάρει οι υποδομές και αφετέρου έχουν αυξηθεί οι τιμές στην εστίαση, στην διαβίωση, στα ενοίκια με αποτέλεσμα η ποιότητα ζωής των μόνιμων κατοίκων συνεχών να υποβαθμίζεται.

Στην Χώρα μας φέτος οι μετρήσεις αναφέρουν πως θα ξεπεράσουν τα 35 εκατομμύρια τουριστών. Για το 2023 τα τουριστικά έσοδα, θα διαμορφωθούν στα 19,5 δισ. ευρώ, από 17,7 δισ. ευρώ που ήταν το 2022, ενώ η εκτίμηση του προϋπολογισμού για το 2024 είναι ότι αυτά θα διαμορφωθούν στα 21 δισ. ευρώ αναδεικνύοντας έτσι τον τουρισμό σε πυλώνα ενίσχυσης των εσόδων της ελληνικής οικονομίας.

Το τελικό αποτύπωμα όμως ευνοεί την Χώρα μας ή επί της ουσίας τα έσοδα δεν αυξάνονται γεωμετρικά με το όσο αυξάνονται οι τουρίστες.  Ας μην ξεχνάμε πως η Ισπανία με 85 εκατομμύρια τουρίστες το 2023 είχε έσοδα 108 δις ευρώ. Όλοι καταλαβάινουμε την διαφορά στα νούμερα. Οι Ισπανοί σαφώς και έχουν ποιοτικότερο τουρισμό που αφήνει μεγαλύτερο αποτύπωμα από ότι στην Χώρα μας.

Η Χαλκιδική όμως που φιλοξενεί αρκετές χιλιάδες τουρίστες, πρέπει να είναι ευχαριστημένη από την κίνηση αυτή; Αν εξαιρέσουμε ότι η ανεργία πέφτει και στον τοπικό πλυθυσμό τους καλοκαιρινούς μήνες, ο τζίρος στην εστίαση, στα ενοικιαζόμενα και στα ξενοδοχεία μάλλον φύγει αλλού.  Την ίδια ώρα η έλλειψη υποδομών όπως το νερό όπου οι διακοπές είναι συχνό φαινόμενο, εγείρει ερωτηματικά με το αν ο τουρισμός είναι υπερ τουρισμός και αν η Χαλκιδική αντέχει τόσο κόσμο.

Κατά την άποψη μου ο  υπερτουρισμός είναι το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη ημέρα, που θα πρέπει να διαχειριστεί η Χαλκιδική. Οι δημοφιλείς τουριστικές προορισμοί μας όπως η Καλλιθέα, η Νικήτη, το Πευκοχώρι και άλλες περιοχές, έχουν καταντήσει “θύματα της επιτυχίας τους”, λόγω του υπερτουρισμού, με τους κατοίκους να αγανακτούν σε καθημερινή βάση.

Από την άλλη οι τοπικές αρχές δείχνουν σαστιμένες στην αντιμετώπιση του φαινομένου. Άλλωστε  στη διαδικασία να γίνουν ελκυστικοί οι προορισμοί για τους τουρίστες, οι ντόπιοι νιώθουν πολλές φορές πιο ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο.

Είναι γεγονός ότι οι υποδομές στην Χαλκιδική έχουν φτάσει τα όριά τους και δεν δείχνουν να μπορούν να υποστηρίξουν έναν τόσο μεγάλο όγκο τουριστών. Βέβαια είναι γεγονός ότι ο υπερ τουρισμός διαπιστώνεται 60 μέρες τον χρόνο, δηλαδή Ιούλιο και Αύγουστο.

Έτσι οι απόψεις διίστανται σε ό,τι αφορά αυτό το θέμα, καθώς, πέρα από όσους πιστεύουν ότι πλέον δεν χωράνε άλλοι τουρίστες, αρκετοί είναι και εκείνοι που θεωρούν ότι δεν υπάρχει πραγματικά υπερτουρισμός αλλά το αληθινό πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη υποδομών.

Πάντως λείπει και το γενικότερο όραμα στο νομό μας. Η οργάνωση και στοχοθέτηση στην αειφόρο, πράσινη, ανθεκτική και ολιστική Χαλκιδική, μία Χαλκιδική εναλλακτική, ποικιλόμορφη, με τον κοσμοπολίτικο βορρά, τον εναλλακτικό νότο και την ενδοχώρα που προσφέρει διαφορετικές εμπειρίες. Αν η Χαλκιδική δεν καταφέρει να εκτονώσει τις ροές που υπάρχουν σε ορισμένα σημεία, αυτό θα βλάψει την ποικιλομορφία της.