Προβληματισμένοι οι επιχειρηματίες της Χαλκιδικής

Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης

Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για άλλη μια αναβάθμιση της από Οίκους αξιολόγησης. Από την άλλη η πραγματική οικονομία παρακολουθεί αφενός αποσβολωμένη τους πανηγυρισμούς και αφετέρου προβληματισμένη καθώς το θετικό κλίμα δεν αποτυπώνεται κυρίως στις εισπράξεις.

Αυτό οφείλεται κατά την άποψη μου   ότι άλλοι  είναι οι  πολιτικοί χρόνοι και  διαφορετικοί οι επιχειρηματικοί , όπως  και η αντίληψη περί ανάπτυξης και οικονομίας.  Και φυσικά εκ διαμέτρου αντίθετα λειτουργούν πολλά για το μέσο πολίτη και τον εργαζόμενο.

Λόγου χάριν οι  πολιτικοί  πάντοτε προσπαθούν να μας πείσουν και να καρπωθούν το όφελος των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών,  που αναλαμβάνουν όμως οι  ιδιώτες επιχειρηματίες και επενδυτές.

Έστω κι αν δέχονται κάποια οφέλη από τους αναπτυξιακούς νόμους. Σε τέτοια επίπεδα βέβαια,  που το ρίσκο για τον ιδιώτη είναι και πάλι είναι υψηλό,  για να επενδύσει κάποιος.  Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιχειρήσεις κάνει το Κράτος και η κυβέρνηση.

Γιατί όπως βλέπουμε σε κάθε πολιτική περιοδεία, συνήθως επισκέπτονται δύο, ή  τρεις μεγάλες επιχειρήσεις και ευημερούσες, κυρίως εξαγωγικού χαρακτήρα,  για να δείξουν ότι οι επενδύσεις στη χώρα μας καλά κρατούν και περιμένουμε καλύτερες μέρες.

Το τι τραβάει όμως ένας επιχειρηματίας για να στήσει μία επιχείρηση,   ακόμα και μεσαίου βεληνεκούς,  το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Με  τράπεζες που δύσκολα χρηματοδοτούν,  αναπτυξιακούς  νόμους που δεν επαρκούν,  υψηλά επιτόκια δανεισμού και ένα πολυδαίδαλο σύστημα φορολογικό και ασφαλιστικό, που φρενάρει τη σωστή λειτουργία.

Προβλήματα που συνήθως οδηγούν τέτοιες εταιρίες,   σε  τάσεις συμπίεσης του εργασιακού κόστους και αποτυπώνεται σε χαμηλά μισθολόγια, ενώ υποτίθεται όλες αυτές οι νέες βιομηχανίες,  ήταν και μία ευκαιρία για να επιστρέψουν οι νέοι από το εξωτερικό, με καλύτερες εργασιακές συνθήκες.

Στη Χαλκιδική  ευτυχώς  υπάρχουν τέτοιες αξιέπαινες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες στο επίπεδο αυτό, που μπόρεσαν και άντεξαν στα χτυπήματα των απανωτών κρίσεων, με συνεργασίες με ξένους ομίλους που έχουν αναλάβει το κομμάτι της προώθησης των προϊόντων στο εξωτερικό,  άντεξαν  στον διεθνή ανταγωνισμό και επιβιώνουν. Φυσικά έχουν ως αναφορά την ελιά και το λάδι αν και τελευταία γίνονται και άλλα επιχειρηματικά βήματα σε άλλες κατηγορίες όπως έδειξαν και τα επιχειρηματικά βραβεία που πραγματοποιήθηκαν από το Επιμελητήριο Χαλκιδικής προς δυο μηνών.

Το κράτος και το δημόσιο κάνουν τις επενδύσεις και φέρνουν την ανάπτυξη;  Προφανώς και όχι,  γιατί ο ρόλος τους είναι να διαμορφώνουν ένα τέτοιο επενδυτικό πλαίσιο,  που να μπορεί να αναπτυχθεί απρόσκοπτα η ιδιωτική πρωτοβουλία και να μην απογοητεύονται όσοι τολμούν να επενδύσουν.

Τα  τελευταία χρόνια όμως που οι τράπεζες με τα γνωστά προβλήματα έχουν κλείσει τις στρόφιγγες και δίνουν μόνο δάνεια σε μεγάλες εταιρείες που αναφέραμε, μήπως θα πρέπει να ρίξουν το βάρος και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αφέθηκαν στην τύχη τους;

Γιατί η πείρα και ο χρόνος έχει αποδείξει ότι αυτές οι επιχειρήσεις αν πηγαίνουν καλά κάνουν διάχυση του πλούτου και ωφελούνται και μισθολογικά και οι εργαζόμενοι. Και όχι τόσο οι μεγάλες βιομηχανίες και επενδύσεις που παίρνουν τη μερίδα του λέοντος από τα ευεργετικά μέτρα.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κυριολεκτικά όπως λένε τα επιμελητήρια και οι φορείς των επαγγελματιών,  είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας και απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Αλλά αυτές οι μικρές εταιρείες αποκλείονται από το Ταμείο Ανάκαμψης,  πλην ενός ελαχίστου  ποσού, αδικούνται από τον αναπτυξιακό νόμο,  δεν μπορούν εύκολα να έχουν πρόσβαση στις τράπεζες και πνίγονται από την μεγάλη φορολόγηση, τα δάνεια,  τις υποχρεώσεις και τα ασφαλιστικά ταμεία και με  δυσκολία επιβιώνουν στην αγορά.

Κι όμως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι αυτές που πιο εύκολα κάνουν διάχυση του πλούτου προς τους εργαζόμενους, προσφέρουν περισσότερες  θέσεις εργασίας, δίνουν καλύτερους μισθούς  αναλογικά με κάποιες μεγάλες επενδύσεις. Και ας μην ξεχνάμε πως στην Χαλκιδική μας υπάρχουν τα μεγάλα ξενοδοχεία που αποτελούν ροχοκοκαλιά συντήρησης της τοπικής οικονομίας… Όλες αυτές τις επιχειρήσεις θα πρέπει να στηρίξει η πολιτεία όχι με λόγια αλλά με έργα.