Η ώρα της αλήθειας …

Πλέον είναι αργά για κλάματα. Την Κυριακή το βράδυ γύρω στις 9 θα πέσουν οι μάσκες τόσο σε τοπικό όσο και πανελλαδικό επίπεδο. Τα εκλογικά αποτελέσματα θα αναδείξουν και την πραγματική εικόνα τόσο των υποψηφίων όσο και των πολιτών. Στην Χαλκιδική αυτές οι εκλογές μπορούν εκτός από βουβές, από χαμηλού επιπέδου, να χαρακτηριστουν και ως “βρώμικές”… Η λάσπη που έπεσε στον ανεμιστήρα μπόλικη… Αλλά για αυτά θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε και μετά τις εκλογές!!!

Λιγότερες από 72 ώρες λοιπόν μένουν και η Χαλκιδική βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο και συνάμα δύσκολο σταυροδρόμι. Από την μια το μέλλον η δημιουργία και πρόοδος και από την άλλη η οπισθοδρόμηση, τα ρουσφέτια και οι υπόγειες διαδρομές… Ο πολίτης λοιπον καλείται να ζυγίσει και να επιλέξει το σωστό. Θα το κάνει όμως; Θα δείξει. Σε αυτή την προεκλογική περίοδο είδαμε ανθρώπους να μπαίνουν στα ψηφοδέλτια από τα παράθυρα. Είδαμε άλλους να προβάλουν το τέλμα ως εξέλιξη. Είδαμε το γκρίζο να θέλουν να το κάνουν άσπρο. Ειδαμε όμως και υποψηφίους που με την καρδιά και του νου προσπάθησαν να πείσουν τους πολίτες ότι υπάρχει και η άλλη Χαλκιδική…

Ζήσαμε υποψηφίους να βιώνουν μια  πρωτόγνωρη κατάσταση, με τον κόσμο που επιχειρούν να πλησιάσουν να μην τους ακολουθεί στο άγχος και την αγωνία τους. Και δικαιολογημένα. Είναι προφανές ότι οι πολίτες δεν συμμερίζονται το άγχος των υποψηφίων, ούτε ανταποκρίνονται στο επικοινωνιακό τους «χάρισμα» ή στο ζεστό χαμόγελο που τους χαρακτηρίζει και στο success story που επιχειρούν να προβάλλουν. Οι πιο πολλοί υποψήφιοι, αν και νέοι, κινήθηκαν με παλαιο κομματικά κριτήρια και με παρωχημένες λογικές. Προτίμησαν να είναι ευχάριστοι και όχι χρήσιμοι προς τους πολίτες. Θέλησαν να πουν μισές αλήθειες που ισοδυναμούν με ολόκληρα ψέματα.

 Οι εκλογές αυτές είναι τόσο βουβές και άνευρες και πολλές φορές οι επιθυμούντες και φιλοδοξούντες να κερδίσουν ένα σταυρό,  περνούν απαρατήρητοι. Από την απέναντι όχθη, υπάρχει βέβαια ένας πολιτικός πολιτισμός, με ανθρώπους που δεν ζουν στις εποχές των πράσινων και γαλάζιων καφενείων, όχι επειδή είναι λόγω εποχής και συγκυρίας άδειοι οι καφενέδες κυρίως των χωριών, αλλά επειδή δεν υπάρχει λόγος φανατισμού ή εμπάθειας έναντι των αντιπάλων. Οπότε οι λιγοστοί πολίτες που θα συναντήσουν οι υποψήφιοι στο διάβα τους, από ευγένεια θα τους ακούσουν, όμως δεν θα σφίξουν το χέρι δίνοντας την υπόσχεση της ψήφου. Η θολή εικόνα που έχουν τα επιτελεία των υποψηφίων δεν ξεθολώνει καθόλου στις περιοδείες τους.

Την ίδια θολή εικόνα βλέπει κανείς και στα views ή τα likes που συγκεντρώνει ο κάθε πολιτικός ή πολιτευτής στα κοινωνικά δίκτυα, όπου η αλληλεπίδραση του κόσμου με το περιεχόμενο που δημοσιεύουν είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Φαίνεται σαν να ασχολούνται μόνο οι υποψήφιοι με αυτές τις εκλογές, με τον σοφό λαό να προβληματίζεται, χωρίς να το φωνάζει. Ο δρόμος προς την κάλπη, μοιάζει τόσο ανηφορικός και δύσκολος, με άγνωστα μονοπάτια και την αντίστροφη μέτρηση να έχει αρχίσει γι΄ αυτούς. Έχει φάει πολλά χαστούκια ο κόσμος τα προηγούμενα χρόνια. Τα μνημόνια διαδέχθηκε η πανδημία και μια συνεχής οικονομική κρίση που δεν αποτυπώνεται ίσως στα ταμεία του κράτους, όμως αποτυπώνεται στην προσπάθεια για την καθημερινή διαβίωση του καθενός. Και φυσικά τα όποια δωράκια – επιδόματα δεν κλείνουν τις πληγές ως προς το ευ ζην. Ο μοναχικός δρόμος του υποψήφιου βουλευτή που δεν μπορεί να πείσει, θα παρατείνει την αγωνία του, μέχρι το βράδυ των αποτελεσμάτων…