Βάβδος – Μικρό χωριό μεγάλων ανθρώπων..
Ο Βάβδος είναι ένα από τα ορεινά χωριά της Χαλκιδικής, κτισμένο σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων. Τα παραδοσιακά μακεδονίτικα σπίτια έχουν θέα το δάσος από τη μία πλευρά και την πεδιάδα από την άλλη. Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει ο «Πλάτανος Βάβδου», Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης από το 1976.
Το σημείο που κτίστηκε το χωριό δεν είναι τυχαίο. Ο πρώτος οικισμός δημιουργήθηκε από τον Ρωμαίο χιλίαρχο Vavdus τον 3ο αι. μ.Χ., στην κορυφή του βουνού που σήμερα ονομάζεται «Βίγλα» και βρίσκεται στα 1.050 μέτρα. Ο Βάβδους διορίστηκε από τον Δέκιο, Ρωμαίο άρχοντα της Αδριανούπολης που εξουσίαζε τη Μακεδονία και τη Θράκη. Ο οικισμός ονομάστηκε από τον ιδρυτή του και λειτουργούσε ως παρατηρητήριο προφύλαξης από τους πειρατές.
Εκτός από την τοποθεσία, ο Βάβδος ήταν γνωστός από την αρχαιότητα και για τον πλούτο μεταλλευμάτων του υπεδάφους του. Από τα μεταλλεία του εξάγονταν σιδηροπυρίτης και χαλκός σε όλο τον κόσμο. Οι ντόπιοι αναφέρουν ότι στα μεταλλεία δούλευαν τη δεκαετία του ’60 νέοι και νέες για να κάνουν την προίκα τους και ότι ήταν τόπος γνωριμιών.
Τον 15ο αι. ο Βάβδος εντάχθηκε στα «Μαντεμοχώρια», την κοινοπραξία των χωριών της ορεινής Χαλκιδικής που απολάμβαναν κάποια προνόμια αυτοδιοίκησης, έναντι αδρής αμοιβής στον σουλτάνο. Παρότι το χωριό πλήρωσε τη συμμετοχή του στην Επανάσταση 1821 και τους απελευθερωτικούς πολέμους, ο πολιτισμός, η παράδοση, ακόμα και το όνομα, διατηρήθηκαν αυτούσια.
Ο Βάβδος είναι τόπος καταγωγής σημαντικών προσωπικοτήτων που άφησαν το στίγμα τους στην ελληνική ιστορία, όπως: Γιώργος Δέλιος – Πεζογράφος, Δοκιμιογράφος (γεν. 1897), Νικόλαος Γερμανός – Καθηγητής Φυσικής Ιστορίας, ιδρυτής του πρώτου ελληνικού ζωολογικού κήπου, ιδρυτής της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης (γεν. 1864), Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος – Δρ Φιλοσοφικής Σχολής Harvard (γεν. 1928).
Στο καφενείο της πλατείας του Βάβδου, κάτω από τη σκιά των πλάτανων, ακούγονται μεγάλες ιστορίες για ένα μικρό, όμορφο, γραφικό χωριό της Χαλκιδικής.
