Οι επιχειρηματίες να αναλάβουν τις ευθύνες τους….

Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης

Φαίνεται πως και φέτος η τουριστική καταγραφή για την Ελλάδα αλλά και ειδικότερα για την Χαλκιδική, θα είναι ζοφερή. Οι προβλέψεις ότι θα έχουμε ένα καλύτερο καλοκαίρι από αυτό του 2020, μάλλον φαντάζουν αισιόδοξες, μιας και τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν μικρή μείωση. Μπορεί τα Σαββατοκύριακα η κίνηση έχει καταγράφει αύξηση 30%, τις υπόλοιπες όμως μέρες η μείωση είναι 40% σε σχέση με πέρυσι και το ταμείο είναι μείον…

Προσθετικά έρχεται η μάχη που έχει στηθεί στην κοινωνία ανάμεσα στους εμβολιασμένους και τους ανεμβολιάστους αλλά και τις απαγορεύσεις που μπαίνουν στα καταστήματα και τα ξενοδοχεία, κάτι που επηρεάζει άμεσα και το τουριστικό προϊόν της Χαλκιδικής μας.

Η μάχη αυτή βέβαια μεταφέρεται και στους υπαλλήλους του τουριστικού κλάδου, καθώς οι εργοδότες σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούν να έχουν στην δούλεψη τους, ανθρώπους που ίσως λειτουργήσουν ως εστία μόλυνσης. Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν κολλήσουν τουρίστες σε κάποιο ξενοδοχείο.

Για τους επιχειρηματίες του κλάδου της εστίασης και όσα καταστήματα επιλέξουν να χαρακτηριστούν «αμιγείς χώροι», δηλαδή να δέχονται μόνο εμβολιασμένους πελάτες, δεν εξασφαλίζεται με κανέναν τρόπο ότι η ανοσία των πελατών θα περνά στο service και στην κουζίνα. Γιατί η υποχρέωση εμβολιασμού αφορά τους θαμώνες και όχι τους υπαλλήλους. Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου. Σε αυτή την περίπτωση τα κάστανα από τη φωτιά καλούνται να τα βγάλουν οι επιχειρηματίες.

Ο Πρόεδρος της ένωσης Ξενοδόχων Χαλκιδικής και πρόεδρος του ΠΟΞ, έχει τοποθετηθεί γύρω από αυτό το ζήτημα. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι θα πρέπει απαρέγκλιτα να τηρείται το το πρωτόκολλο λειτουργίας των ξενοδοχείων, από το οποίο πρωτόκολλο ζει η οικογένεια του κάθε εργαζόμενου, μέσω του δανεισμού των επιχειρήσεων από τις Τράπεζες και το κράτος (επιστρεπτέα). Για τον λόγο αυτό ο ίδιος έχει προτείνει  να επιβαρύνεται τα rapid test (κατά τον ίδιο χρειάζονται τρία τεστ την εβδομάδα) ο εργαζόμενος ή το κράτος να επιδοτήσει τις επιχειρήσεις για αυτό το κόστος. Ας μην ξεχνάμε πως και ο ίδιος διαθέτει μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα στην Χαλκιδική και ζει από τον τουρισμό, δεν είναι θεωρητικός ούτε κάνει διαπιστώσεις εκ του ασφαλούς…

Εν κατακλείδι ο γρίφος της τουριστικής διαχείρισης δεν πρόκειται να λυθεί εύκολα. Φαντάζει σαν ένας γόρδιος δεσμός που αν δεν μπορεί να λυθεί, μάλλον πρέπει να κοπεί….