Αν φύγεις από το μαντρί, μπορεί να είσαι και λύκος…

Γράφει ο Χρήστος Δημητριάδης

Μια φράση που έλεγε ο ευπατρίδης της πολιτικής και για χρόνια κορυφαίος Υπουργός και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Ευάγγελος Αβέρωφ, ανέφερε πως αν φύγεις  από το μαντρί θα σε φάει ο λύκος. Αυτή η φράση φαίνεται να αποδίδεται σε κάποιον αυτοδιοικητικό της περιοχής, ο οποίος αντέδρασε με αυτό τον τρόπο, στα διαδοχικά δημοσιεύματα μας αναφορικά με την διαχρονική αδικία που βιώνει η Χαλκιδική. Ο απλός κόσμος και όχι τα συμφέροντα.

Επειδή τον τελευταίο καιρό, τα δημοσιεύματα της εφημερίδας μας, Θέμα της Χαλκιδικής, που μετρά 10 χρόνια απαρέγκλιτης κυκλοφορίας σε κάθε γωνιά του νομού, τυγχάνουν ευρείας αναγνωσιμότητας και φτάνουν μέχρι την Ελληνική Βουλή με την κατάθεση  ερωτήσεων, από τους Βουλευτές Απόστολο Πάνα και Κυριακή Μάλαμα, ίσως αυτό να ενοχλεί. Άλλωστε θέλει γενναιότητα για να αναγνωρίσει κάποιος μια επιτυχία. Όπως και χρειάζεται μεγάλη αμετροέπεια και μικρότητα για να υποβιβάσει μια επιτυχία. 

Όσο και αν προσπαθούμε, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε πλήρως την αντίδραση του εν λόγω αυτοδιοικητικού που στο κάτω κάτω δεν τον αφορούσε κανένα από τα δημοσιεύματα μας. Δεν ήμασταν ποτέ ενταγμένοι σε κάποιο μαντρί για να φύγουμε και να μας φάνε οι λύκοι.

Θα πρέπει λοιπόν όλοι να γνωρίζουν πως τα δημόσια πρόσωπα πρέπει να είναι ανεκτικά στην κριτική που τους ασκείται και πως πρέπει να σέβονται τους κανόνες του δημοσίου διαλόγου. Μια στάση που την τιμά και που οφείλουμε να πούμε ότι τηρεί απαρέγκλιτα και διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού το «Θέμα της Χαλκιδικής», όσο κι αν ενοχλούνται οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο ασκούντες εξουσία.

ΔΕΝ είμαστε φυσικά σε θέση να γνωρίζουμε αν ελέχθησαν από τον αυτοδιοικητικό  ή όχι τα περί …«μαντριού».  Δεν θα μέναμε έκπληκτοι βέβαια και αν το είπε. Αλλά κι αν όχι, προφανώς οι δημοσιογράφοι έχουν την υποχρέωση να περιγράφουν και να καταδείξουν τη νοοτροπία στην άσκηση της διοίκησης, αυτή άλλωστε που διακρίνει κάποιους στην Χαλκιδική που έχουν δώσει δείγματα του στιλ …«εδώ εγώ κάνω κουμάντο». Αυτό βεβαίως πόρρω απέχει από τον σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες και θυμίζει παλιές εποχές που «κοτσαμπάσηδες» διαφέντευαν τον τόπο. Μπορεί ο εν λόγω αυτοδιοικητικός να μη θέλει να έχει καμιά σχέση με τέτοιες νοοτροπίες, αλλά ίσως τις ακολουθεί, αθέλητα ίσως και ενδεχομένως επειδή θα διαπίστωσε ότι «πιάνουν τόπο», αλλά μάλλον όχι πια.

Γιατί άραγε σχολίασε με αυτή τη φράση τις σημαντικές δημοσιογραφικές μας επιτυχίες; Το πιο πιθανό σενάριο είναι η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ και ο πανικός μέσα στον παραδαρμό της αλαζονείας του! Έτσι μόνο μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την κίνησή του. Δεν περίμενε βλέπετε την απροσχημάτιστη καταγραφή της διαχρονικής αδικίας της Χαλκιδικής. Κάποιοι παραμένουν πιστοί στο δόγμα ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΔΕΝ ΓΕΛΑΜΕ ΜΟΝΟ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ. Εκτιμούμε πως δεν είναι μόνο αυτό. Τον τελευταίο καιρό ολοένα και πληθαίνουν οι επικριτικές φωνές εναντίον πολλών αποφάσεων και επιλογών του. Είναι αρκετά ευφυής οπότε και σαφώς αντιλαμβάνεται ότι αρχίζει να υποχωρεί το έδαφος κάτω από τα πόδια του.

ΑΣΚΟΥΜΕ σκληρή κριτική (το κάναμε και πριν από τις εκλογές) σε όλους για το καλό της Χαλκιδικής, αλλά δεν ανήκουμε σε εκείνους που τα μηδενίζουν όλα. Οι διαφωνίες μας επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες αποφάσεις, πράξεις και παραλείψεις. Οι νοοτροπίες ανθρώπων που δρουν ως …«τοπάρχες» παλιάς κοπής, που έχουν  συνηθίσει στους ύμνους και αποδεικνύεται ότι δεν αντέχουν  την κριτική, την απεχθάνονται, όπως έχουν «αλλεργία» και στο να δίνουν  εξηγήσεις. Δυστυχώς, η αίσθηση ότι αμφισβητούνται ολοένα περισσότερο, τους  οδηγούν  σε απανωτά λάθη. Συνηθισμένοι  να απαιτούν, μάλλον αστοχούν προσπαθώντας να διορθώσουν το ένα λάθος, κάνοντας κάποιο άλλο. Έτσι για να τελειώνουμε εμείς δεν φεύγουμε από κανένα μαντρί γιατί είμαστε μοναχικοί λύκοι…